بازگشت
یا ر سفر کرده
عبدالفغور امینی عبدالفغور امینی

 

ای سفرکرده بیا تا که شوم شا د ازنو

قلب ویرا ن شده من شود آبا د ازنو

من حصارم به غم هجرو غم دوری تو

تو مرا زین همه عمها بکن آزاد از نو

خاطرا ت خوش بکذ شته زپار و زپرا ر

با قدوم خوشت ای  جا ن شود ایجا د ازنو

دست و پایم همه با رفتن تو بسته شده

زود بر گرد وزبندم بکن آزا د از  نو

درغیا بت نه مرا عید ونه جشن است وبرا ت

تو بیا تا به من آید همه اعیا د ازنو

درد دوریت بسی دید ه ام از سا ل و مهی

حرف دوری و جدا یی تو مکن یا د از نو

طعم تلخ دهنم را تو بیا شیرین کن

غصه بنیا د مکن بر دل فرها د ازنو

قلب غمدید ه ام هر لحظه ترا می خوا هد

مرحمی شو تو برای دل نا شاد ازنو

من که محتا ج تو و وصل تو و مهر تو ام

بهر در ما نده چون من بکن امدا د ازنو

شعر من از تو روا نست بیا با ر دیگر

تا روا نتر شودم طبع خدا دا د ازنو

چشمم هر لحظه به هر جا ی ترا می جوید

لطف بنما زامینی تو بکن یا د از نو

 

قــــصه ها و را ز ها

 بر خموشی ام مبین دا رم بد ل صد را زها

قصه ها دارم نهان گر با شدم همرا ز ها

د ل درون سینه ام هر لحظه می آ ید به جوش

فرصتی دستم دهد گر می کشم آ وا ز هـــــا

مرغ دل گردیده چون در بند زلفا نش ا سیر

چشم شو خش کرده کا ر با شه و شهباز ها

گر قـــضا دســـتم د هــد در ا سما ن کوی او

می کنم هر روز و در هر لحظه صد پروا زها

قلب من آ گنده از مهرش شد ه زا ن میکشم

از سوی آ ن نا زنین صد عشوه وصد نا ز ها

خــرده ء خا ک سر کویــش برابر کی کــــنم

من به خوبا ن جــها ن و بر هــمه ممتا ز ها

گر خــد ا خوا هد که وصل او میسر گرد د م

مقــد مـش را می نما یم عـزت وا عـزا ز ها

نا صحا عیبم مکن چون انتخا بم یک گل است

ذوق من با شــد سوا از جــمله ء  گـلبــاز ها

دا ستا ن عـشق نا فرجا م من گر بشــنوی

سر به سر افسا نه ها و قصه ها و را ز ها

می شود بهر امینی عشق در فرجام نیک

خوا ب نیکی دیده بود او از همان اغا ز ها

 


May 14th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان